ไม่เคยมีใครรอดจากมะเร็งตับระยะสุดท้าย

เพื่อนผมที่ตรวจพบมะเร็งตับระยะสุดท้าย แล้วหมอผ่าตัดเปิดหน้าท้องเข้าไปดูตับ แล้วก็ปิดแผลเหมือนเดิมเพราะทำอะไรไม่ได้แล้วเมื่อวั นที่ 18 ก.ย.2552 มีชีวิตอยู่ได้อีกเดือนกว่าเท่านั้นเอง ก็เผาไปเรียบร้อยแล้ว

วันเผาผมก็ยืนคุยกับเขาที่บนเมรุ เผาศพ โดยที่เขาเปิดโลงให้ดูหน้าครั้งสุดท้าย ผมก็ดูหน้าเขาเหมือนนอนหลับตาและหัวเราะอยู่ ก็บอกไปว่าไปสบายนะไม่ต้องห่วงอะไร เรื่องลูกเต้า ถ้าเรียนจบเมื่อไหร่ ก็จะช่วยดูเรื่องงานให้

เห็นเพื่อนก่อนตาย และ ตายไป ก็เศร้าเหมือนกัน เคยคิดว่าถ้าคน ๆ หนึ่งรู้ว่าจะต้องตายภายใน 3 เดือน 6 เดือน เขาจะคิดอย่างไร

เพื่อนคนนี้เขาคงไปสบาย เพราะครั้งสุดท้ายก่อนหลับตา ภรรยาเขาสวดมนต์ชินบัญชรให้ฟัง เอาพระใส่มือให้กำไว้ แล้วเอามือปิดตาให้หลับ เพราะเขานอนตาค้างทั้งคืน และ บอกว่า "พี่ไปเถอะ เหนื่อยมามากแล้ว ไม่ต้องห่วงอะไรหรอก"

เอามือปิดตาตอนเก้าโมงเช้า เขาสิ้นลมหายใจตอนห้าโมงเย็น

หลังจากนั้นมีคนเห็นเขาออกวิ่งอยู่ริมถนน ที่ ๆ เขาเคยวิ่งประัำจำ 2 สถานที่พร้อมกัน เขาได้ทำในสิ่งที่ชอบก่อนตายคือวิ่งทุกวัน หลังจากป่วยก็ไม่ได้วิ่งอีกเลย

จนวิญญาณออกจากร่้างแล้วก็ทำในสิ่งที่ชอบเหมือนเดิมคือวิ่ง

หรือว่าวิญญาณมีจริง

ขอแสดงความเสียใจครับ

เร็วเข้าเถิด เพื่อนเอย อย่าเฉยช้า
เร่งรีบคว้า พระธรรม ประจำจิต
ทุกนาที ผ่านไป ใยไม่คิด
ว่าชีวิต จะตาย ใกล้แล้วเอย

เร่งมั่นทำความดี

เกิด....แก่....เจ็บ....ตาย....เป็นกำลังใจให้ครอบครัวของผู้จากไปด้วยครับ

เสียใจด้วยนะครับ เป็นกำลังใจให้ครอบครัวสู้ต่อไปครับ

เสียใจกับครอบครัวผู้เสียชีวิตด้วยนะครับ

พ่อผมก็เป็นโรคนี้ครับ มันไวมาเลย ก็ขอให้เพื่อนรักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ