^^แบกเป้..ไปเขาใหญ่ ประจันตคาม^^

มีหนุ่มๆ ไปตามจิก เจ้า... หงิงงงงงงงง ก็เค้ายังไม่ว่างนิ.. แต่เก็บภาพการเดินทางแบกเป้ เดินเท้า สองขาสู่ เส้นทางน้ำตก อช.เขาใหญ่ ด้านประจันตคามค่ะ ไปแบบง่ายๆ เดินสั้นๆ นอนแช่น้ำ ตั้งแคมป์ ทำอาหารกลางป่า

คือ ตอนนี้พึ่งกลับจากทำงานจะตี 1 แล้ว นอนไม่หลับเลยมาลงภาพให้ชมจนกว่าจะง่วง...

ขออภัยถ้าไม่มีภาพในมุมมองการถ่ายภาพค่ะ

มิตรภาพใหม่ๆ ที่ก่อเกิด

มิตรภาพเก่าๆ กลับมา

บางคนเดินทางบนความสุข

บางคนเดินทางบนความตื่นเต้นเร้าใจ

บางคนเดินทางบนเส้นทางสานฝัน แล้วแต่จะปะปนกัน รวมเป็นหนึ่งความสัมพันธ์แลกเปลี่ยน

เจ้าไม่รู้ว่าเพราะอะไร.. มันผูกพันความรู้สึกเล็กๆ กับคำชักชวน กับความคิดถึง เข้าฤดูแห่งสายน้ำ แม้จะไม่หลากหลายแต่แค่ ไหลไป ไม่ได้คั่งค้างคาแหล่งกำเนิด ก็น่าจะพอนะ

กับดอกหงอนเงือก สีม่วง

ภาพทุกภาพกับคอมแพ็ค ซัมซุง ค่ะ

เข้าฤดูกาลเขาใหญ่อีกครั้ง กับภาวะโลกร้อนในเมืองสุดๆ อยู่ขอนแก่นไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากทำงาน ทำจนปวดไหล่ปวดแขน ต้องอาศัยนวดแผนโบราณ ไปหลายขนาน มีเวลาได้แบกเป้เข้าป่าอีกครั้ง ครั้งนี้ทริปง่ายๆ สั้นๆ กลางป่าระดับ 800 ม.จากน้ำทะเล แต่ทว่า เราเดินลงเขาไปหาธารน้ำตก ธารตาดกว้างไกล ไปออกกำลังกายนิดหน่อย

ปกติ น้ำที่นี่จะหลากหลาย ตั้งแต่ปลาย พค. แต่ตอนนี้น้ำเหือดหายไปมากมาย จะบอกอย่างไรดี

เช้าๆ ที่ หน่วย ขญ.10 ประจันตคาม หน่วยนี้มีนกสวยๆ เสียงเพราะๆ ยามเช้า ณ วังสำเภาล่ม เจ้ากับเพื่อนมักตื่นเพราะเสียงนกปลุกแต่ยังไม่สว่าง อากาศเย็นใกล้รุ่ง กลางคืนอบอ้าวเหมือนฝนจะตก แต่ก็ไร้วี่แวว

เราเก็บสัมภาระ แบกเป้ไปสานฝันกัน กับเส้นทาง 9 กม. กับเส้นทางปลูกป่า ที่หมายเมื่อรายทาง แก่งซับหมากเป็นที่ข้ามแก่ง น้ำที่เคยพร่างพรายเหือดหาย กับภาวะยามนี้

เริ่มแบกเป้เข้าป่า ก็เริ่มรู้ว่า ป่าไม่ชุ่มชื้นจริงๆ ใบไม้ใบหญ้าดูแห้งผาก เสียงนกไม่ร้องสักแอะ แต่ทว่าตาดีได้ ตาร้ายเสีย.. ต้นเล็กๆ ริมทางเดิน

เป็นนางอั๊วชนิดหนึ่งซึ่งเล็กกว่าหลายๆพันธุ์ กำลังขึ้นหลายระดับบนเขาใหญ่ปกติไม่เกิน 800-1000 ม.จากระดับน้ำทะเล

เวลาเก็บภาพเขา ต้องลงทุนกันขนาดนี้ :emoticon-cartoon-01


ป่าวคะ ต้นเขาเล็กมากกับเลนส์ 70-300 ซึ่งต้องทิ้งระยะห่างเหมือนวิ่งผลัด

เดินป่า พบก้อน หินทรายที่ถูกกัดกร่อนเป็ล้านๆปี มั๊งคะ (มั่ว) รุปทรงก็ดูแปลกตาดี ทำให้คิดถึง ป่าหินงามที่ชัยภูมิเลยคะ
บางทีเจ้าก็ยืนมอง ถึงแหล่งกำเนิด การพลัดตก การไหลของทิศทาง การแตกกร่อนของก้อนหิน หินก้อนนี้ไม่ได้โผล่จากพื้นดิน ไม่ได้มีข้อต่อจากแกนหินก้อนอื่น แสดงว่าหมุนหรือน้ำพัดมา ทำให้เห็นเป็นรูปทรง และถูกกร่อนของธรรมชาติบ้าง พูดเอง จินตนาการเอง งงเองวะ

พบสิ่งเล็กๆ รายทาง กับพรรณไม้ ชนิดนี้สอบถามจากผู้รู้ด้านพรรณไม้พรรณพืชว่า น่าจะเป็น กระเจียวปากเหลือง Curcuma cf. cochinenensis Gagnep.

อีกชนิดหนึ่งในกลุ่มกระเจียว ชนิดนี้ บางทีอาจเป็นต้นทับทิมสยามก็ได้คะ

เพื่อนๆ เดินผ่านไปแล้ว เจ้าค่อยๆ ก้มลงเก็บดอกหงอนนาคเล็กๆ ด้วยคอมแพ็คที่ควักง่าย ที่สุดตอนนี้ ไม่งั้นตามชาวบ้านไม่ทัน ไม่นานนัก ก็ถึงแก่งซับหมาก เส้นทางที่เคยแอ๊ดเวนเจอร์ ตอนนี้กลับกลายเป็น เดินข้ามน้ำสบายๆ ไม่ต้องใช้เชือกขึงกันคนไหลตามน้ำหลาก ป่าไม้คงถูกทำลาย ประจวบกับฝนที่ตกไม่ได้เป็นฤดูกาล หรือเป็นฝนหลวง หรือฝนเริ่มตก แล้วดินไม่อุ้มน้ำนะ เราพักกันที่ตรงนี้ เพื่อนบางคนลงไปแช่ในแอ่งน้ำ เพื่อดับกระหายความร้อนในร่างกาย

แล้วเมื่อหายก็เดินลัดป่าต่อไปอีกไม่ไกล แค่ไม่กี่ร้อยเมตรด้านหน้า ไร้ซึ่งเสียงน้ำหลาก ที่เราเคยได้ยินทุกครั้งที่อยู่ตรงนี้ ป่าที่โปร่งโล่ง ไร้ต้นไม้ใหญ่ปกคลุม ตรงนี้ไม่ใช่ป่าดิบ ตามใกล้ๆ ตาดมักเป็นพันธุ์ไม้เตี้ยๆ และไม้ดิน

ไม่นานนัก ไม่กี่ร้อยเมตร ก็พ้นแนวป่าสั้นๆ ออกมาพบกับความกว้างใหญ่ของตาดหินยาว ที่นี่ ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ยังสวย มันต่างกันตรงที่ ตอนนี้ไม่มีไม้ดิน ที่เคยสวยสลับลายสลับน้ำ เหลือง ม่วง ชมพู ขาว.

แต่ละคนเมื่อเดินถึงที่หมายก็ต่างรี่กันไปหาที่พักแคมป์ บางคนนอนเปล บางคนแบกเต้นท์ แล้วแต่ถนัดค่ะ แต่เจ้านอนเปลใต้ฟลายชีทผืนใหญ่

ตาดดูเหงาๆ เคล้าความอ่อนไหว ไร้ซึ่งความสดชื่น ซะจริง ฝนทำท่าจะตก ลมพัดแรง แต่ตาดยังคงเป็นตาด ยามนี้ไร้น้ำ ดูแห้งผาก แล้งซะเหลือเกิน

เดินไปด้านบนของลำน้ำที่เคยพร่างพราย ที่เคยนอนก่ายเล่น ตอนนี้ขืนนอนกลายเป็นหมูแดดเดียวแน่ๆ เลยร้อนสุดๆ น้ำร่องเก่ายังคงมีน้ำไหลให้พวกเราได้สดชื่น และชื่นชมปลาน้อยๆ ในน้ำ รวมถึงแช่น้ำเย็นๆ ตรงนี้อีกครั้ง

เจ้าเริ่มเดินผ่านแท่นหินของตาดที่แห้งผาก ผ่านแอ่งน้ำนิดๆ เมื่อก้มมองเห็นฟ้าเทา แต่พระอาทิตย์ถูกบังเบา บังใบ ให้ไม่ร้อนจนผิวเกรียมนัก ก่อนไปผูกเปล ในดงปลวก กับมด ทำไมไม่มีใครสนใจเนีย ปกติ จนท.ต้องเดินมาด้อมๆมองๆ แล้วจัดการให้ทุกครั้ง (อยากบอกว่าไม่ได้เก่งค่ะเรื่องแบบนี้ รอมันทุกรอบไป ไม่เพื่อนกางให้ ก็จนท.กางให้ เป็นมาหลายปีแระ ผูกเองทีไรเปลหลุด และตกเปลทุกที บางทีหย่อนจนเกี่ยวพื้นหิน เปลขาดเลย)

หัดถ่ายภาพน้ำตกด้วยกล้องคอมแพ็คตัวเล็ก ๆ ที่ตอนนี้เจ้าคลานไปนอนในน้ำเสียแล้วสิ

หว่างนอนดีๆ เพือนสาวก็เรียกที่ริมฝั่งให้ไปเอาโจ๊ก กะซุป มาทาน เดินไป ล้มไปกลางน้ำ กว่าจะถึงปอแนถึก บอกว่าเจ๊ไม่ต้องมาแล้วเดี๋ยว ลอยกระทงเอาไปให้ 555555 เจ๋งคะ ปอแนลอยกะละมังข้าวเหมือนลอยกระทง มาให้ตามสายน้ำ กลัวพลิกคว่ำ อดทานจัง
นอนเล่นจนเพลิน ตื่นมาเลยเดินเล่นไป อีกฟากแล้วแอบส่องเพื่อนๆ เล่นน้ำตามซอกกอไผ่