รบกวน......แวะมาอ่านนิดหนึ่งคับ.

.ขอขอบคุณเจ้าของเรื่องเป็นอย่างสูง..:21-7::21-7::21-7:
[FONT='Angsana New','serif']ขอฝากเรื่องราวดีมาให้อ่านกัน...[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แง่คิดดีๆ จากชายชราผู้จากไป[/FONT][FONT='Angsana New','serif']โดย[/FONT][FONT='Angsana New','serif']พิษณุ นิลกลัด[/FONT][FONT='Angsana New','serif']สัปดาห์สุดท้ายของปี[/FONT] 2548 [FONT='Angsana New','serif']ผมไปงานสวดและงานเผาศพผู้ชายวัย[/FONT] 81 [FONT='Angsana New','serif']ปี[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ผมรู้จักเขามา ยาวนาน[/FONT] 30[FONT='Angsana New','serif']ปี ไม่ใช่ญาติ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แต่สนิทนักรักใคร่เสมือนญาติ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ก่อนเสียชีวิตไม่กี่วันเขาสั่งลูกและภรรยาแบบคนไม่ครั่นคร้ามความตายว่า[/FONT][FONT='Angsana New','serif']สวดสามวัน แล้วเผา ไม่ต้องบอกใครให้วุ่นวาย[/FONT][FONT='Angsana New','serif']อย่าเศร้า อย่าร้องไห้[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ทุกคนต้องมีวันนี้ เพียงแต่เขาอยู่หัวแถวเลยต้องไปก่อน[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แล้วลูกเมียก็ทำตามคำสั่ง[/FONT][FONT='Angsana New','serif']สวดสามวันเผางานสวด[/FONT] 3[FONT='Angsana New','serif']คืน[/FONT][FONT='Angsana New','serif']มีคนฟังพระสวดคืนละ[/FONT] 14 [FONT='Angsana New','serif']คน คือ เมีย ลูก หลาน เขย สะใภ้ และ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ผมซึ่งเป็นคนนอก[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เป็นงานศพที่มีคนไปร่วมงานน้อยที่สุดเท่าที่ผมเคยไปฟังสวด[/FONT][FONT='Angsana New','serif']วันเผามีเพิ่มเป็น[/FONT] 17 [FONT='Angsana New','serif']คน[/FONT][FONT='Angsana New','serif']สามคน[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ที่เพิ่ม[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เป็นเพื่อนบ้านที่เคยคุยด้วยเกือบทุกเย็น[/FONT][FONT='Angsana New','serif']คนหนึ่ง[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เป็นแม่ค้าล็อตเตอรี่ที่เคยยืมเงินแล้วไม่มีสตางค์จ่าย[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เลยเอาล็อตเตอรี่ทยอยผ่อนใช้หนี้แทนเงินงวดละสองใบคนหนึ่ง[/FONT][FONT='Angsana New','serif']และ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']คนสุดท้าย[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เป็นหญิงที่ผู้ตายเคยผูกปิ่นโตทุกมื้อเย็น[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ทั้งสามคนบอกว่าเกือบมาไม่ทันเผา[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เคราะห์ดีที่แวะไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เจ้าหน้าที่บอกว่าเสียชีวิตไปแล้ว[/FONT] 3 [FONT='Angsana New','serif']วัน[/FONT][FONT='Angsana New','serif']หลังฌาปนกิจ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']พระกระซิบถามเจ้าหน้าที่วัดว่า[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เจ้าของงานจ่ายเงินค่าศาลาสวดพระอภิธรรมแล้วหรือยัง[/FONT][FONT='Angsana New','serif']พระท่านคงไม่เคยเห็นงานศพที่มีคนน้อยแบบที่ผมก็รู้สึกตั้งแต่สวดคืนแรกจริงๆ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แล้วผู้ตายเป็นคนค่อนข้างมีสตางค์[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ทำงานธนาคารแห่งประเทศไทยจนเกษียณอายุที่[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ตำแหน่งหัวหน้าหน่วย[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แต่ด้วยความที่รักและศรัทธา อาจารย์ป๋วย อึ๊งภากรณ์ อดีตผู้ว่าการแบงค์ชาติ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']จึงดำเนินชีวิตแบบไม่ปรารถนาให้ใครเดือนร้อน[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แม้กระทั่งวันตาย[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ผมสนิทกับเขาเพราะเขามีความฝันในวัยเด็กอยากเป็นนักประพันธ์แบบไม้เมืองเดิม[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ที่เขาเคยนั่งเหลาดินสอและวิ่งซื้อโอเลี้ยงให้[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เมื่อตัวเองเป็นนักเขียนไม่ได้[/FONT][FONT='Angsana New','serif']พอมาเจอะผมที่เป็นนักข่าวก็เลยถูกชะตาและให้ความเมตตา[/FONT][FONT='Angsana New','serif']การมีโอกาสได้พูดได้คุยกับเขาตามวาระโอกาสตลอด[/FONT] 30 [FONT='Angsana New','serif']ปีทำให้ได้แง่คิดดีๆ มาใช้ในการดำรงชีวิต[/FONT][FONT='Angsana New','serif']วันหนึ่งเขารู้ว่าขโมยยกชุดกอล์ฟของผมไปสองชุดราคา[/FONT] 4 [FONT='Angsana New','serif']แสนกว่าบาท[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เขาปลอบใจผมว่า[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ของที่หายเป็นของฟุ่มเฟือยของเรา[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แต่มันอาจเป็นของจำเป็นสำหรับลูกเมียครอบครัวเขา[/FONT]“[FONT='Angsana New','serif']คิดซะว่าได้ทำบุญ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']จะได้ไม่ทุกข์[/FONT] “[FONT='Angsana New','serif']เขามีวิธีคิด[/FONT]' [FONT='Angsana New','serif']เท่ห์ๆ[/FONT] '[FONT='Angsana New','serif']แบบผมคิดไม่ได้มากมาย[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เป็นต้นว่า[/FONT][FONT='Angsana New','serif']สุขและทุกข์อยู่รอบตัวเรา[/FONT][FONT='Angsana New','serif']อยู่ที่ว่าเราจะเลือกหยิบเลือกคว้าอะไร[/FONT][FONT='Angsana New','serif']คงเป็นเพราะเขาเลือกคว้าแต่ความสุข[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ช่วงปีสุดท้ายของชีวิตเขาต่อสู้กับโรคชรา เบาหวาน หัวใจ ความดัน เกาต์[/FONT][FONT='Angsana New','serif']และไตทำงานเพียง[/FONT] 5 [FONT='Angsana New','serif']เปอร์เซ็นต์โดยไม่ปริปากบ่น[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แถมยัง[/FONT][FONT='Angsana New','serif']สามารถให้ลูกชายขับรถพาเที่ยวในวันหยุดสุดสัปดาห์โดยที่ตัวเองต้องหิ้วถุงปัสสาวะไปด้วยตลอดเวลา[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เนื่องจากไตไม่ทำงาน ปัสสาวะเองไม่ได้[/FONT]6 [FONT='Angsana New','serif']เดือนสุดท้ายของชีวิต[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ต้องนอนโรงพยาบาลสามวันนอนบ้านสี่วันสลับกันไป[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เวลาลูกหลาน[/FONT][FONT='Angsana New','serif']หรือเพื่อนของลูกรวมทั้งผมด้วยไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เขามีแรงพูดติดต่อกันไม่เกิน[/FONT] 10 [FONT='Angsana New','serif']นาที[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แต่[/FONT] 10 [FONT='Angsana New','serif']นาทีที่พูดมีแต่เรื่องสนุกสนานเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากคนไปเยี่ยมไข้[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ทุกคนพูดตรงกันว่า[/FONT]' [FONT='Angsana New','serif']คุณตาไม่เห็นเหมือนคนป่วยเลย[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ตลกเหมือนเดิม[/FONT][FONT='Angsana New','serif']พอแขกกลับ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ลูกหลานถามว่าทำไมคุยแต่เรื่องตลก[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เขาตอบว่า[/FONT]' [FONT='Angsana New','serif']ถ้าคุยแต่เรื่องเจ็บป่วย[/FONT][FONT='Angsana New','serif']วันหลังใครเขาจะอยากมาเยี่ยมอีก[/FONT] ' [FONT='Angsana New','serif']เขาเป็นคนชอบคุยกับผู้คนไม่ว่าจะอยู่บนเตียงคนไข้หรืออยู่บนรถแท็กซี่[/FONT][FONT='Angsana New','serif']บ่อยครั้งที่นั่งรถถึงหน้าบ้านแล้ว[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แต่สั่งให้โชเฟอร์ขับวนรอบหมู่บ้านเพราะยังคุยไม่จบเรื่อง[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แล้วจ่ายเงินตามมิเตอร์ ![/FONT]4 [FONT='Angsana New','serif']เดือนสุดท้ายของชีวิต[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แพทย์ที่รักษาโรคไตมาตั้งแต่สมัยเป็นแพทย์อินเทิร์น[/FONT][FONT='Angsana New','serif']จนกระทั่งเป็นหัวหน้าแผนกแนะนำให้พักรักษาตัวในโรงพยาบาลให้แข็งแรงแล้วค่อยกลับบ้าน[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แต่อยู่ได้[/FONT] 4 [FONT='Angsana New','serif']วันเขาวิงวอนหมอว่าขอกลับบ้าน หมอซึ่งรักษากันมา[/FONT] 16 [FONT='Angsana New','serif']ปีไม่ยอม[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เขาพูดกับหมอด้วยความสุภาพว่าขอให้ผมกลับบ้านเถอะ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ผมอยากฟังเสียงนกร้อง[/FONT][FONT='Angsana New','serif']คุณหมอไม่รู้หรอกว่าคนคิดถึงบ้านมันเป็นอย่างไร[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เพราะพอเสร็จงานหมอก็กลับบ้าน[/FONT] '[FONT='Angsana New','serif']หมอได้ฟังแล้วหมดทางสู้ ยอมให้คนไข้กลับบ้าน[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แต่กำชับให้มาตรวจตรงตามเวลานัดทุกครั้ง[/FONT]1 [FONT='Angsana New','serif']เดือนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เขาสูญเสียการควบคุมอวัยวะของร่างกายเกือบทั้งหมด[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เคลื่อนไหวได้อย่างเดียว คือ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']กะพริบตา[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แต่แพทย์บอกว่าสมองของเขายังดีมาก[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เวลาลูก[/FONT][FONT='Angsana New','serif']เมียพูดคุยด้วยต้องบอกว่า[/FONT]' [FONT='Angsana New','serif']ถ้าได้ยินพ่อกะพริบตาสองที[/FONT] '[FONT='Angsana New','serif']เขากะพริบตาสองทีทุกครั้ง ![/FONT][FONT='Angsana New','serif']เห็นแล้วทั้งดีใจและใจหายเขายังรับรู้ แต่พูดไม่ได้[/FONT][FONT='Angsana New','serif']นี่กระมังที่เรียกว่าถูกขังในร่างของตนเอง[/FONT][FONT='Angsana New','serif']สิบวันก่อนพลัดพราก[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ภรรยากระซิบข้างหูว่า[/FONT] ' [FONT='Angsana New','serif']พ่อสู้นะ[/FONT] ' [FONT='Angsana New','serif']เขาไม่กะพริบตาซะแล้ว ทั้งๆ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ที่ก่อนหน้านี้สองเดือนเคยตอบว่า[/FONT] ' [FONT='Angsana New','serif']สู้[/FONT] ' [FONT='Angsana New','serif']เขาสู้กับสารพัดโรคด้วยความเข้าใจโรคสู้ชนิดที่หมอออกปากว่า[/FONT] ' [FONT='Angsana New','serif']คุณลุงแกสู้จริงๆ[/FONT] ' [FONT='Angsana New','serif']ตอนที่วางดอกไม้จันทน์[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ผมนึกถึงประโยคที่แกพูดกับลูกเมื่อสี่เดือนก่อนว่า[/FONT]' [FONT='Angsana New','serif']โรคภัยมันเอาร่างกายของพ่อไปแล้วอย่าให้มันเอาใจของเราไปด้วย[/FONT]'[FONT='Angsana New','serif']แง่คิดดีๆ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']จากชายชราที่จากไป[/FONT] ' [FONT='Angsana New','serif']สอนให้เรารู้ว่า..[/FONT].[FONT='Angsana New','serif']เราเกิดมาพร้อมกับจิตใจบริสุทธิ์ และมันสมองมหัศจรรย์ที่จะสามารถเรียนรู้ แยกแยะเรื่องดีๆและสิ่งร้ายๆในชีวิต[/FONT][FONT='Angsana New','serif']จงใช้โอกาสดีๆที่ร่างกายและจิตใจของเรายังทำอะไรๆได้อย่างที่สมองสั่ง[/FONT][FONT='Angsana New','serif']จงเรียนรู้ และสร้างประโยชน์สุข[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ให้กับตนเองและผู้อื่นอย่างพอเพียง และดำรงชีวิตอย่างพอเพียงทางเศรษฐกิจ[/FONT][FONT='Angsana New','serif']หากทุกๆครั้งที่เรียนรู้ เราล้ม เราพลาด...อาจจะรู้สึกท้อบ้างในบางที[/FONT][FONT='Angsana New','serif']แม้ไม่มีกำลังกายที่จะลุกในทันที[/FONT] .... [FONT='Angsana New','serif']แต่ขอให้มีกำลังใจที่จะสู้ต่อไป[/FONT][FONT='Angsana New','serif']ถ้าเราเรียนรู้...ก็จะทำให้เราพบว่าการล้มหรือพลาดครั้งต่อไปเราจะไม่เจ็บเท่าเดิม ....[/FONT]