ฝากพี่น้องชาว ระยอง "ขับ" ไทรทัน ครับ

พอดีผมได้ข้อมูลมา ช่วยตรวจสอบหน่อยครับว่ามีจริงมั๊ย ดูแล้วชีวิตน่าสงสารจัง ถ้าจริงพวกเราพอจะแบ่งปันอะไรให้เขาได้มั๊ย จะเข้าหน้าหนาวแล้วด้วย ยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ ถ้าเป็นการรบกวน

ลุงปราโมชย์ ชายชรา อายุ 59 ปี ที่ชีวิตใกล้วัยเกษียณ แต่ในความจริงแทนที่จะได้ใช้ ชีวิตพักผ่อนในปั้นปลาย อยู่กับลูกหลานอย่างมีความสุข
ไม่อาจทำเช่นนั้นได้..ทุกวันที่เรามาทำงานที่อาปีโก้ ระยอง ภาพที่เห็นจนชินตา คือลุงที่ดูแลสวน อยู่กลางแดดเปรี้ยงๆ
ที่แม้แต่คนหนุ่มสาวอย่างเรายังทนแทบไม่ไหว แต่ลุงยังคงทำงาน พร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนว่างานที่แกทำสำคัญกว่า
ความลำบากของร่างกาย ทำให้น้องคนหนึ่ง ( น้องชิต ) อดที่จะเข้าไปพูดคุยกับแกไม่ได้
จากการถามเรื่องราว ทำให้เราได้รับรู้ว่า ความลำบากที่เคยเห็นจาก Forward mail ที่ผ่านๆมาอยู่ใกล้เราแค่นี้เอง
เราได้รู้ว่าชิวิตของลุงนั้นต้องอยู่อย่างลำบากในเพิงสังกะสีเก่าๆ ขนาด 3 X 3 เมตร ที่สร้างขึ้นชั่วคราวของแคมป์คนงาน
ไม่ต่างจากกองขยะ ที่ทั้งอุดอู้ สกปรก และหากวันไหนฝนตก จากสภาพที่เห็น “ บ้าน “ ที่แกอยู่ไม่สามารถกั้นฝนอะไรได้เลย
แต่ลุงก็ต้องทนอยู่ต่อไป เพราะคำตอบจากปาก ด้วยเสียงสั่นเครือ..” ลุงไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหน “
ลุงมี 3 ชีวิตที่ต้องหาเลี้ยงป้าที่ป่วยด้วยโรคเก๊าต์ ด้วยความที่ไม่มีเงิน เมื่อโรครุมเร้าไม่อาจพาไปรักษา
จนอาการ ป่วยเรื้อรังจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
ต้องนอนป่วย จนหลานสาว อายุไม่ถึง 10 ขวบดี ต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน เพื่อมาดูแลย่าของตน
ส่วนหลานคนเล็ก ก็ถึงวัยเข้าโรงเรียน แต่ด้วยความขัดสนทำให้ไม่สามารถไปโรงเรียนได้
ด้วยการที่อาศัยอยู่ที่แคมป์คนงาน ลุงทำงานเพียงคนเดียว แต่มี 3 คนที่ต้องดูแล ทำให้มีคำเสียดสีจากคนงานแคมป์เดียวกัน
ว่า ทำงานคนเดียว กินใช้น้ำ ไฟ ตั้ง 3 คน แต่ลุงก็ต้องก้มหน้ารับและไม่อาจตอบโต้ คำนินทา เสียดสี จากเพื่อนร่วมแคมป์
ด้วยกลัวว่าหากต้องย้ายไป ป้าและหลานต้องลำบากยิ่งกว่านี้..และที่สำคัญ จะไปอยู่ที่ไหน?
สัปดาห์ก่อนนู้น เรากับน้องๆได้มีโอกาสไปดูสภาพที่อยู่ของลุง
ตอนนั่งรถไปก็คุยกับลุงไป
ลุงบอกว่าที่จริงมีลูกถึง 6 คน แต่เมื่อเติบโตมีครอบครัวก็ไม่มีใครกลับมาเหลียวแล
หลายปีก่อนลูกชายที่หายไปนานกลับมา พร้อมเด็กน้อย 2 คนและบอกลุงว่าได้เลิกกับแฟน
จึงมาหาลุงเพื่อขออาศัยชั่วคราว พร้อมฝากลูกไว้..จากนั้นก็ได้หายไป และไม่เคยกลับมาดูแล หรือแม้แต่ส่งเงินมาให้ลูกอีกเลย
แต่ลุงรักหลาน 2 คนนี้มากถึงกับบอกว่าลุงตายไม่เป็นไร แต่ขอให้หลานกินอิ่มท้องก็พอ..
วันนั้นพี่นิดซื้อขนมให้ลุงตอนเที่ยง พอตอนเย็นยังเห็นห่อขนมอยู่
พี่นิด : ลุง ไม่กินล่ะ..ไม่ชอบเหรอ
ลุง : ลุงเก็บไว้ให้หลาน..เค้าไม่ค่อยได้กิน..เก็บไว้ไห้เค้าคงดีใจ ทำเอาคนซื้อให้น้ำตาซึม …
.......เห็นในรถเงียบ ชิต เลยทำลายความงียบ
ชิต : ลุง..เมื่อเช้านี้กินข้าวกะอะไร
ลุง : กินกับแกง
ชิต : แล้วตอนเที่ยงล่ะ
ลุง : .....( เงียบ ) ..ลุงกินมื้อเดียว..ลุงไม่มีตังค์ ตอนเช้ายืม รปภ. 10 บาท เลยซื้อแกงได้ถุงเดียวเลยกิน มื้อเดียว
..คราวนี้ทั้งรถเงียบเลย....
ชิต...ทำลายความงียบ.. .อีกรอบ
ชิต : แล้วเย็นนี้จะกินกับอะไร
ลุง: ( ยิ้ม ...ยกถุงผักบุ้งที่เก็บหลังโรงงานให้ดู ) นี่ไง..ลุงเก็บมาเยอะ..กินกับน้ำพริก
พี่นิดตาแดงๆ.. จะร้องไห้…
ภาพแรกที่เราเห็นเมื่อลงรถ เห็นหลานสาวพยุงป้ากินข้าวอยู่ใน “ บ้าน “
ป้ากินข้าวเปล่ากับน้ำ คือ น้ำจริงๆ ..น้ำเปล่าที่เราดื่มเนี่ยแหละ แต่ป้าเทใส่ถ้วย
เหมือนกับข้าว แล้วก็เอาข้าวเปล่าคลุกน้ำในถ้วยกิน
ชิตเอายามาให้ ลุงกับป้าอ่านหนังสือไม่ออก ต้องเรียกหลานที่จบป.3 ครึ่งมาช่วยจำ
ป้าร้องไห้จนเราจะร้องตาม…
หลานเอ้ย...ตั้งใจทำงานนะลูก..อย่าให้ต้องมีชีวิตเหมือนยาย ( แกแทนตัวเองว่ายาย..)
วันนั้นเรากลับมาพร้อมกับความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในใจ..และคิดว่า พอมีทางไหนที่จะช่วยลุงได้
แม้เพียงความช่วยเหลือเล็กๆ แต่มันคือ คุณค่าที่ยิ่งใหญ่ ที่ได้ให้กับชายชราคนหนึ่ง พร้อมกับอีก 3 ชีวิตที่ต้องดูแล

เราส่งเมลล์นี้มา ด้วยความที่อยากช่วยเหลือลุง แต่ไม่รู้จะช่วยด้วยวิธีไหน
อยากให้เพื่อนๆช่วยForward mail นี้ต่อกันไปเรื่อยๆ
เผื่อว่าคนที่อยู่แถวอมตะซิตี้ ระยอง หรืออาจห่างไกลกว่านั้นแต่มีใจที่จะช่วยเหลือ 4 ชีวิตที่กำลังลำบาก
ถ้าเพื่อนไม่ได้ผ่านไปก็ช่วยForward mail นี้ต่อๆกันไปที
ถือว่าเป็นการทำบุญเท่าที่เราทำได้ เผื่อว่าวันหนึ่ง
จะมีใครสักคนที่จะเข้ามาช่วยเหลือ

ลุงปราโมชย์ ให้เป็นอยู่ในสภาพที่ดีกว่านี้....

มีครับ ตอนนี้ลุงเค้ามีคนไปช่วยเหรอจากภาคเอชลนิคมอุตสาหกรรม
สบายใจได้

ยืนยันตามน้าเกรียงอีกเสียงครับ
พอดีผมทำงานในอมตะซิตี้ ช่วงนั้นมีเอกชนหลายบริษัทให้ความช่วยทั้งที่อยู่อาศัย
งาน และสิ่งของบริจาคอีกหลายอย่างครับ

ผมกำลังจะมาขอความเห็นน้าๆพอดีเลยเรื่องนี้ ตกลงลุงแกได้รับความช่วยเหลือแล้วใช่มั้ยครับ อ่านเมลย์เมื่อเช้าเห็นแล้ว เศร้าเลยครับ แล้วเว็บก็ล่มไปพอดี

การช่วยเหรอก็ตามสะดวกได้ที่บ้านลุงเขาเลยครับส่วนใครที่สนใจก็สามารถ รวบรวมส่งไปให้ลุงเค้าได้ครับ จัดทริปวันเวลาได้ที่บ่อวินเราก็มี สมช ครับ