น่าน ภูคา พญาเสือโคร่ง ทริปนี้ลาแล้ว 2552 ของ Alongkorn

วัดพระธาตุเขาน้อย นมัสการพระธาตุเก่าแก่ ชมเมืองน่านจากมุมสูง
จากตัวเมืองน่านใช้เส้นทางเดียวกับวัดพญาวัด แต่เลยไปอีกราว 2 กม. ขึ้นเขาไป ก็จะถึงยอดเขาน้อยซึ่งเป็นที่ตั้งของวัด วัดพระธาตุเขาน้อย เป็นปูชนียสถานที่สำคัญและเก่าแก่อีกแห่งหนึ่งของ จ.น่าน สันนิษฐานว่ามีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพระธาตุแช่แห้ง ตั้งอยู่บนดอยเบาน้อย สูงจากระดับน้ำทะเล ประมาณ 240 ม. หน้าวัดมีทางขึ้นเป็นบันไดนาค 303 ขั้น
ทางรถขึ้นถึงตัววัด เมื่อขึ้นไปยืนบนยอดเขา จะมองเป็นทิวทัศน์ของเมืองน่าน ได้อย่างชัดเจน ตามประวัติ พระธาตุองค์นี้ สร้างโดยมเหสีรองของพญาภูเข็ง เจ้าผู้ครองนครน่าน เมื่อราวพุทธศตวรรณที่ 20 เจ้าผู้ครองนครน่าน อีกหลายองค์ต่อมา ได้บูรณปฏิสังขรณ์องค์พระธาตุ โดยตลอด จนกระทั่งมีการบูรณะครั้งใหญ่ ในสมัยพระเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดชฯ ในปี พ.ศ. 2449-2454 โดยช่างชาวพม่า ชื่อหม่องยิง
กรมศิลปากรได้ทำการสำรวจและขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเมื่อปี พ.ศ.2523 ด้วยความเป็นวัดที่อยู่บนเขาสูง จึงเป็นจุดชมทิวทัศน์ ที่สวยงาม อยู่ตรงลานปูน พระพุทธรูปปางลีลาองค์ใหญ่ คือพระพุทธมหาอุตมมงคมนันทบุรีศรีเมืองน่าน สร้างเมื่อปี พ.ศ.2542 ถีอเป็นจุดเดียวที่เห็นเมืองน่านจากมุมสูง เราจะเห็นขุนเขา น้อยใหญ่ ตั้งทะมึนโอบล้อมเมืองน่าน เป็นฉากหลัง จุดนี้ยังแสดงให้เราเห็นชัด ถึงลักษณะการตั้งเมือง ของทางภาคเหนือ ที่มักเลือกทำเลที่ตั้ง บนที่ราบลุ่ม และหุบเขาด้วย

งามแต้ๆเมืองน่านบ้านเราคิดถึงจังปีนีไม่ได้กลับเสียดายครับไม่ได้ต้อนรับพี่ๆที่มาเที่ยวบ้านผมด้วยโทษด้วยครับถ้ามาเมืองฝางจะขอรับใช้พวกพี่ทุกคนครับครับ

ดอกสาระ

องค์พระธาตุวัดเขาน้อย

ลงเขามาก็แวะวัดพญาวัด เป็นวัดประจำพระนางจามเทวี ที่น่าจะพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญได้

วัดพญาวัด
เป็นที่ตั้งของเจดีย์จามเทวี หรือพระธาตุวัดพญาวัด ปูชนียสถานที่เก่าแก่ และสำคัญแห่งหนี่ง ของจังหวัดน่าน ด้วยช่าง ได้นำรูปแบบ มาจาก จังหวัดลำพูน ในยุคที่ล้านนากำลัง รุ่งเรืองถึงขีดสุด ทั้งทางศาสนาจักรและอาณาจักร และเมืองน่าน ก็ตกอยู่ภายใต้อิทธิพล ของล้านนาอย่างเต็มที่ วัดนี้เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปเก่าแก่ ชื่อว่าพระเจ้าสายฝน ซึ่งชาวบ้านเคารพนับถีอ และมาขอฝน เมื่อเกิดความแห้งแล้ง ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล แต่พิธีขอฝนนี้ทำครั้งสุดท้ายเมื่อปี พ.ศ.2533 จากนั้น ก็ไม่เคย มีการทำอีกเลย เนื่องจากเกรงว่าองค์พระจะชำรุด เพรามีความเก่าแก่มาแล้ว
นอกจากนี้ ภายในวัดยังมี ธรรมมาสน์ฝีมือช่างเมืองน่านที่เก่าที่สุดเท่าที่พบมา ลักษณะคล้ายบุษบก ฐานเป็นปูนก่อติดกันพื้น ตัวธรรมสน์เป็นไม้แกะสลัก มีทรงลุ้ง คือ ด้านบนผาย ด้านล่างสอบเข้าเป็นแบบฝาตัด ลงรักเขียนลายรดน้ำปิดทอง ใช้ใส่พระธรรมคัมภีร์ พร้อมทั้ง เครื่องสูงจำลอง หรือเครื่องราชกุธภัณฑ์ เป็นเครื่องสักการพระพุทธเจ้า ทำจากไม้เขียนหลายรดน้ำ

โบสถ์วัดพญาวัดกำลังได้รับการบูรณะโดยเจ้าอาวาสวัด ซึ่งมีความสวยงามไม่แพ้ที่ใด

รูปปั้นนูนสูงที่องค์พระธาตุจามเทวี

วัดภูมินทร์
เดิมชื่อ “วัดพรหมมินทร์” เป็นวัดหลวง ตั้งอยู่ในเขตพระนครดังปรากฏชื่อ ตำบลในเวียงในปัจจุบัน เจ้าเจตบุตรพรหมมินทร์ สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2139 ต่อมาอีกประมาณ 300 ปี มีการบูรณะครั้งใหญ่ ในสมัยเจ้าอนันตวรฤทธิ์เดช เมื่อ พ.ศ.2410 (ปลายสมัยรัชกาลที่ 4) ใช้เวลาซ่อมแซมนานถึง 7 ปี
ความสวยแปลกของวัดภูมินทร์ ที่เป็นหนึ่งเดียว คือ เป็นวัดที่สร้างทรงจัตุรมุขหนึ่งเดียวในประเทศไทย ที่ดูคล้ายตั้งอยู่บนหลังพญานาคขนาดใหญ่ 2 ตัว แหนพระอุโบสถเทินไว้กลางลำตัว ตรงใจกลางพระอุโบสถจัตุรมุข ประดิษฐานพระพุทธรูปขนาดใหญ่ 4 องค์ หันพรพักตร์ออกด้านประตูทั้งสี่ทิศหันเบื้องปฤษฏาค์ชนกัน ประดับนั่งบนฐานซุกชี เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย
อาคารนี้เป็นทั้งพระอุโบสถ พระวิหาร และพระเจดีย์ในหลังเดียวกัน โดยใช้อาคารในแนว ตะวันออก-ตะวันตก เป็นพระวิหาร และอาคารแนว เหนือ-ใต้ เป็นพระอุโบสถ รัฐบาลไทยเคยพิมพ์รูปวัดภูมินทร์ ในธนบัตรใบละ 1 บาท ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2
ภายในมีภาพจิตรกรรมฝาผนัง แสดงเรื่องราวชาดก วิถีชีวิตตำสนานพื้นบ้าน และความเป็นอยู่ของชาวน่านในอดีต ได้แก่ การแต่งกายคล้ายผ้าซิ่นลายน้ำไหล การท่อผ้าด้วยกี่ทอมือ การติดต่อซื้อขายกับชาวต่างชาติ สิ่งน่าสนใจอีกอย่างหนึ่ง คือ บานประตูแกะสลักลึกเป็น 3 ชั้น บนไม้สักทองแผ่นเดียวขนาดใหญ่ ความหนาของไม้ประมาณ 4 นิ้วสลักเป็นลวดลายเครือเถา ที่ทั้งดอกและมีผลระย้า รวมทั้งสัตว์นานาชนิด ฝีมือช่างเมืองน่าน
หอไตรวัดภูมินทร์ ลักษณะ สร้างขึ้นใหม่เลียนแบบของเดิม เมื่อ 5 มีนาคม 2537 อาคารสี่เหลียมทรงสูงสองชั้นก่ออิฐถือปูน มีบันใดภายในตัวอาคาร ชั้นบนมีระเบียง หลังคามีช่อฟ้าใบระกา

ภาพจิตรกรรมฝาผนังภายในโบสถ์อธิบายถึงวิถีชีวิตของผู้คนในอดีต

ภาพแกะสลักนูนต่ำที่ประตูโบสถ์

มายืนโพสท่าที่ด้านหน้าพระอุโบสถ

พญานาคที่หน้าโบสถ์วัดหัวข่วง

ไปกราบพระที่วัดมิ่งเมือง
วัดมิ่งเมือง เสาหลักเมืองน่าน
วัดมิ่งเมือง ตั้งอยู่ที่บ้านมิ่งเมือง ตำบลในเวียง อำเภอเมืองน่าน จังหวัดน่าน ลักษณะทางสถาปัตยกรรม ของวิหารหลังเดิม คงเป็นช่างฝีมือแบบสถาปัตยกรรมล้านนา ต่อมาภายหลังได้มีการบูรณะปรับปรุงซ่อมแซม เปลี่ยนแปลงรูปแบบ กลายเป็นสถาปัตยกรรม ที่ผสมผสานกับแนวความคิดสมัยใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจุดเน้น ที่เด่นชัดของวิหารวัดมิ่งเมือง ก็คือ ลวดลายศิลปะปูนปั้น ที่ประดับตกแต่งตัววิหาร มีความสวยงาม วิจิตรบรรจงมาก นับเป็นงานฝีมือของช่างปูนสมัยใหม่ในยุดปัจจุบัน

พระประธาน

พญานาคที่หน้าโบสถ์

รูปนูนสูงที่เสาโบสถ์

อีกซักนิด

เช้าวันที่ 27 ก็ได้ฤกษ์อำลาเมืองน่าน เมืองคนดี สักวันหนึ่งสัญญาว่าเราจะกลับมาอีกครั้ง ลาก่อนเมืองน่านมิใช่ลาลับ

ผ่านเมืองแพร่กำลังมุ่งหน้าสู่เมืองลำปางเขลางค์นคร ก็มาสดุดกับความอลังการของวัดหนึ่งมีรูปพระนอนขนาดใหญ่ก็เลยแวะเข้าไปกราบพระ

เมื่อเข้าไปภายในวัดต้องตื่นตลึงกับความสวยงามขององค์พระธาตุสุโทนมงคลคีรีสามัคคีธรรม

มาดูและอิจฉาคนได้ไปเที่ยวครับ รูปสวยมากๆ

ป๋าดูเมล์ด้วยนะครับผมส่งวิธีแก้ไข ไปแว้ว

ประวัติ
หลวงพ่อมนตรี เดิมชื่อเด็กชายมนตรี บุญมี เกิด พ.ศ. 2503 มีความสนใจ
พุทธศาสนา และสนใจงานปั้นมาแต่เด็ก ชอบปั้นพระมาตั้งแต่อายุ 5 ขวบ
เมื่ออายุได้ 9 ปี เคยปั้นพระหน้าตักกว้าง 3 ศอก ไว้กลางทุ่งนาแถวบ้านป่าหวาย อ.เด่นชัย โดยใช้เวลาปั้นแค่วันเดียว เมื่อบวชเรียนก็ศึกษางานปั้นจากช่างอาวุโส ที่สอนหล่อพระหล่อระฆัง จากคุณตาหมื่น บุญยเวทย์ วัย 85 และคุณตาอยู่คะณา วัย 80 ปี จากบ้านเตว็จ จังหวัดสุโขทัย จากนั้นก็ได้รับการถ่ายทอดการ ปั้นพระและสร้างวิหาร จากครูบาคัมภีระปัญญา วัดเฟือยลุง จ.น่าน

การสร้างวัด
หลวงพ่อมนตรี ได้นำเอาจุดเด่นของวัดหลายแห่งมาประยุกต์ไว้ที่วัดนี้ จากการ ี่ได้ตระเวณตามวัดต่างๆทางภาคเหนือและดินแดนล้านนาในมณฑลยูนนาน ประเทศจีน เมืองเชียงตุง พม่า และจากประเทศลาว เพื่อศึกษารูปแบบของ ศิลปะล้านนาที่บรรพบุรุษได้สรรสร้างไว้ ทั้งงานปั้น งานแกะสลัก รวมทั้ง จิตกรรมฝาผนัง พร้อมกันนี้ก็ได้เสาะหาช่างฝีมือเอกของล้านนามาร่วมงาน สร้างวัดพระธาตุสุโทน บนที่ดิน 25 ไร่ ของดอยม่อนทอง ี่ได้รับการบริจาคจากชาวบ้าน ซึ่งเคยเป็นพื้นที่ปลูกฝ้ายมาก่อน

สวัสดีปีใหม่ครับป๋า
ขอให้มีสุขภาพดี มีความสุขตลอดปีเลยนะครับ
ถ่ายรูปสวยนะครับเนี่ย
ที่น่าน ท่าทางคนไม่ค่อยเยอะนะครับ ถ่ายมาไม่ติดคนเลย
หรือว่าไปเที่ยวก่อนเค้าเพื่อน
ขอบคุณมากครับ

รูปสวยครับป๋า อิจฉาจังได้เที่ยวตลอดปีเลยนะป๋า :kapook-17195-8823:

อ้างอิง:

---

โพสต้นฉบับโดยคุณ Alongkorn

เช้าวันที่ 27 ก็ได้ฤกษ์อำลาเมืองน่าน เมืองคนดี สักวันหนึ่งสัญญาว่าเราจะกลับมาอีกครั้ง ลาก่อนเมืองน่านมิใช่ลาลับ

---

ชอบคำนี้เลยพี่หน่อย...ฮ่า..
กึตเติงบ้านขนาด สงกรานต์จะปิ๊กบ้าน คิดถึงบ้าน...........

ราชสีห์หน้าวัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรีธรรม

พี่น้องสองสาว

พญานาคที่หน้าพระอุโบสถ

:kapook-17342-8336::kapook-17342-8336::kapook-17342-8336:

เรือนไม้สักทองเสาร้อยต้นที่สวยงาม เป็นเรือนสร้างจากไม้สักทองขนาดใหญ่ ชื่อพิพิธภัณฑ์สุวรรณหอคำ ก่อตั้งเมื่อปีพ.ศ.2528 สร้างตามแบบของศิลปกรรมล้านนา โดยนำเอา ไม้สักทองจากบ้านเรือนเก่าที่ปลูกสร้างบ้านมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 ปีโดยได้รับการอนุเคราะห์ช่วยเหลือบริจาคซื้อเรือนเก่าในเขต อำเภอเด่นชัย อำเภอลอง จังหวัดแพร่ จำนวน 14 หลัง มีเสาจำนวน 101 ต้น นับเป็นสถานที่ที่มาจากแรงศรัทธาของประชาชนอย่างแท้จริง ที่ได้ร่วมแรงร่วมใจกันสร้างสถาปัตยกรรม อันยิ่งใหญ่และสวยงามเพื่อเป็นมรดกและเอกลักษณ์ประจำท้องถิ่น

องค์พระธาตุอีกองค์ตั้งอยู่ด้านหลังก็มีความยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน เสียดายที่เวลามีน้อยจึงไม่มีข้อมูล

ภาพจิตรกรรมภายในพระอุโบสถ

ภาพนี้เป็นภาพสุดท้ายที่วัดพระธาตุสุโทนฯ ซึ่งยังมีอีกมากพอควร ขอคัดเพียงภาพเด่นๆ มาให้ชม

จากเมืองแพร่เดินทางต่อผ่านเมืองเขลางค์นคร เราได้มุ่งหน้าต่อไปถึงหน่วยจัดการต้นน้ำขุนแม่ยะ อ.ปาย แม่ฮ่องสอน

จากอำเภอเมืองเชียงใหม่ ใช้เส้นทางถนนโชตนา (เชียงใหม่ – ฝาง) ที่หลัก กม.34 เลี้ยวซ้ายเข้าทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1095 (แม่มาลัย – ปาย) เป็นถนนลาดยาง มีสภาพ คดเคี้ยว ซึ่งบางช่วงจะลัดเลาะไปตามไหล่เขาสูงชัน ผ่านหน่วยงานของกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช เช่นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแม่เลา – แม่แสะ , หน่วยจัดการต้นน้ำปางเสด็จและอุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง

หน่วยจัดการต้นน้ำขุนแม่ยะ เป็นหน่วยงานภาคสนามในสังกัดส่วนจัดการต้นน้ำ สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 16 กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและ สิ่งแวดล้อม โดยในปี พ.ศ. 2518 จัดตั้งหน่วยงานเป็นเป็นโครงการหลวงพัฒนาต้นน้ำที่ 4 (แม่จอกหลวง) ต่อมาได้เปลี่ยนแปลงชื่อหน่วยงานเป็นหน่วยพัฒนาต้นน้ำที่ 4 (แม่จอกหลวง) , หน่วยจัดการต้นน้ำแม่จอกหลวง และหน่วยจัดการต้นน้ำขุนแม่ยะ

เดินทางมาถึงหลัก กม. 67 + 500 บริเวณด่านตรวจแม่ยะ เลี้ยวซ้ายเข้าถนนลำลองเป็นดินทรายผสมดินลูกรัง เส้นทางดังกล่าวจะลัดเลาะไปตามไหล่เขาสูงชัน ระยะทางประมาณ 8 กม. จะถึง ที่ทำการหน่วยจัดการต้นน้ำขุนแม่ยะ ตลอดทางค่อนข้างลำบากสำหรับรถปิกอัพขับ 2 ที่ไม่ยกสูง ใช้เวลาเดินทางจากทางเข้าถึงหน่วยจัดการต้นน้ำขุนแม่ยะถึงกว่า 30 นาที


http://www.doiinthanon.com/uploader/...v5e56ftqkm.gif ลักษณะทางภูมิศาสตร์กายภาพ
พื้นที่โดยทั่วไปเป็นเนินเขาและภูเขาสูง มีความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางระหว่าง 540 – 2,020 เมตร จุดสูงสุดคือดอยแม่ยะ มีความสูง 2,020 เมตร จากระดับน้ำทะเล ประกอบด้วยพื้นที่ 2 ลุ่มน้ำ คือ ลุ่มน้ำแม่ยะ และลุ่มน้ำแม่จอกหลวง จะมีพื้นที่ราบอยู่บ้างสองข้างลำห้วยแม่ยะ และลำห้วยแม่จอก ทิศด้านลาด (Aspect) อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ รูปร่างลุ่มน้ำของพื้นที่รับผิดชอบเป็นแบบสี่เหลี่ยมผืนผ้า (Rectangular Shape)

ระหว่างทางได้พบสมาชิกท่านหนึ่งกำลังเดินกลับ

เส้นทางเข้า

นี่ก็ทางเข้า :i41:

มีทางขึ้นที่ลำบากต้องใช้เกียร์หนึ่ง แล้วค่อยๆ ไต่ขึ้นไปก็ต้องเจอโค้งหักศอกหลายโค้ง

ผ่านประตูต้นไม้

สะพานไม้นี้ได้เสียวน้อยๆ