^^ ไปเขาใหญ่มาค่ะ ^^

[Nangmyn]

ลานหินดาด อช.เขาใหญ บนเทือกเขาสมอปูน มีอะไรที่เตรียมการแค่อาทิตย์เดียวไม่กี่วันเอง...

สองวันหนึ่งคืนกับการเดินทางชิวๆ ยอดเขาระดับ 800 ม.จากระดับน้ำทะเล อช.หน่วยเพกา ขญ.11 บ้านโง้ง ประจันตคาม จ.ปราจีนบุรี

โดยสวัสดิภาพ ถึงบ้านก็เอาผ้าเอาหม้อไหจานชามช้อน ทุกอย่างออกมาล้างและตากแล้ว. เพื่อรอเดินป่าหน้าฝนต่อไป

เสื้อผ้า ตากกลางบ้าน(ไม่ได้ซัก เพราะเจ้านางซักผ้าไม่ได้) แต่คนซักผ้ามาเอาไปเมื่อเช้าพร้อมทำหน้าตาเหยเก..ว่านี่ขยะหรืออะไร

ภูมิแพ้เป็นเหมือนเดิมตั้งแต่ออกจากร้านจนถึงบ้าน หายใจไม่ได้เลย อ้าปากจนน้ำลายยืด ขับรถไปจะหลับไป เลยลัดออกเส้นบ้านนา-แก่งคอย

นิ้วมือเป็นแผลถลอกลึกนิดหน่อยตอนนั่งแคมป์กลาง แล้วตกหินหงายหลังน่ะ

งานนี้ใช้ชุดชั้นในไปแค่ 1 ชุดเอง ประหยัดมากมาย

ที่สำคัญ... ในแอ่งน้ำที่ลานหินดาด ขาว ใส เย็น ดอกไม้ดินบานนิดหน่อยแต่พอได้

เจ้าได้ภาพหยาดน้ำค้าง(ไม่มีดอก)/ เอื้องนวลจันทร์ / เอื้องม้าวิ่ง/ สิงโตรวงข้าว(ไม่รู้ชนิดไหน) / กล้วยไม้ดินที่ถ่ายไม่คมชัด/ หญ้ารากหอม/ หญ้าเจ้าชู้/ หญ้าดาวกระจาย/ หงอนนาค/ เอนอ้า/ สร้อยสุวรรณา/ กระทินทุ่ง/ ดอกผักปราบสีม่วงเกสรเหลือง/ และดอกเล็กๆทิพเกสร (ที่เรามองคล้ายสรัสจันทรกันค่ะ) ถ้าเป็นฤดูเขาช่วงตุลา คงบานเต็มทุ่งและทั้งหมดของเทือกเขาสมอปูนนะคะ

กล้องเจ้านางไม่มีใช้คอมแพ็ค โอลี่ เอฟสามสามศูนย์ ทำให้รู้สึกเซ็งข้อด

ทริปนี้... ขอบคณทุกคนที่ร่วมทางเดิน สู่จุดหมายปลายฟ้า ณ ลานหินดาด เทือกเขาสมอปูน ระยะทาง 9 กม...

เจ้าลิ้งค์ภาพมานะคะ

[Nangmyn]

การเดินทางที่เริ่มต้นด้วยกลีบกุหลาบ.. กลับกลายเป็นการเดินทางด้วยรอยยิ้ม ต่างคนต่างมาต่างแยกเป็นสามสาย

สาย 1 พี่แคนแมน ไซม่อน คำหล้า ที่เปลีียนจากไทรทันสีขาวหยองเป็นทีด้าห้าประตูแจ่มมาก
สาย 2 เจ้านาง กับเจ้ากระทิงเปลี่ยว จากสระบุรี
สาย 3 โก๋หลังวัง ก๊อกแก๊ก จิ๊กกี้ สุ




สมาชิกจากเว็บไหนต่อไหนเมื่อมารวมตัวกัน ความสำราญป่าแตกก็เกิดขึ้น

[Nangmyn]

และแล้ว..เราเดินไป พักไป สิบก้าวพัก ห้าสิบเมตร พัก ทำไมฟระ เดินออกบ่อย ยังเหนื่อยสุดๆ เลยหงิงงงงงงง



จากลำธารลานหินดาดด้านนี้ เราก็ขึ้นทางดินแน่นลื่นปื้ดดด กันคนละทีสองที เล่นเอาเกร็งเท้าขากาง

[Nangmyn]

เจ้ายืนมองไปยังต้นน้ำ ที่ไหลมาแก่งนี้ที่ต้นน้ำที่เราจะเดินลัดไปอีกไม่กี่ร้อยเมตรเท่านั้น ผ่านทุ่งหญ้า... ดอกไม้ดินที่เราจะกลับกันมาอีกครั้ง... ปลายฝน ต้นหนาว..กับดอกไม้ดินงามๆ สัญญา..ที่เจ้าเองก็ไม่รู้จะได้มาหรือเปล่า



ลำน้ำด้านซ้าย ลำน้ำด้านขวา และแก่งสุดท้ายที่เราจะลุยกัน

[Nangmyn]

ระหว่างเล่นไปเดินไปก็ลื่นปื้ดดดดดด ทับกันไปมา คนอยู่ล่างสุด ติดลานหินได้ข่าวแว่วๆ มาว่า เจ็บมากมาย

[Nangmyn]

ม่อก.. อาทิตย์ จนท.นำทาง เจอเจ้ามาหลายปี ยีงบ่นไม่หาย เพราะเจ้าหลอกไว้ว่าเป็นกะเทย.. ม่อกถึงกลับตาเหลือก ไม่ยอมพูดจา 5 5 5 รอตรูด้วยยยยยยยยย เริ่มจากตรงนี้ หลายปีก่อน

[Nangmyn]

เจ้าขอสักภาพ กับแก่งลานหินดาดด้านปลายก่อนเดินแบกเป้ไปตามกาลเวลา.. ข้างหน้าคิดถึงวันวาน คิดถึงเพื่อน ตอนนี้ไปตัดผมสั้นกุ๊ดมาแล้ว...เสียดายมากมาย

[moojapan]

รอชมตอนต่อไปครับ

[Nangmyn]

เป้เจ้า รอคอยวันกลับมาหา..เมื่อไรจะแบกเป้ไปตามทางสักที เหนื่อยข้อดๆ ตรงนี้ที่เจ้าวางเป้เสมอ ไม่ว่ากี่ครั้งกี่ครา เมื่อมาตรงนี้.. เจ้าวางเพื่อไปชื่นชมธรรมชาติ... ทุ่งดอกไม้ของเจ้า ปีนี้ยงไม่ออกดอกมีแค่นิดหน่อยเอง...

[Nangmyn]

ได้เวลาแล้ว เจ้าเก็บเป้และขึ้นเป้ แต่พวกเรายังอ้อยอิ่งเพราะถึงทึหมายปลายทาง การพูดคุย การพบกันครั้งแรกของแต่ละคน กลับเป็นมิตรภาพวันเดินทาง ความรู้ต่างๆ ถูกนำมาแบ่งปันกันในความรู้สึก เหมือนรู้จักกันมานานนับสิบปี ขอบคุณตัวเอง และเพื่อนๆ

[Nangmyn]

เจ้าเดินนำมาได้สักพัก กระถินทุ่งสีเหลืองที่บานเบ่งอยู่แค่ดอกเดียว เจ้าไม่ให้เสียโอกาส.. ถ้ามีกล้องตัวเก่ง เจ้าคงได้ความรู้สึกกับภาพมากกว่านี้.... เส้นทางเดินของพวกเราทั้ง 10 ชีวิต

[Nangmyn]

เดินลัดทุ่ง ลัดก้อนหินงามๆ มาด้านนี้.. แค่แดดร้อนไม่กี่อึดใจ เหงื่อที่ท่วมกายก็ไม่ทำให้พวกเรา.. ท้อแท้แม้แต่นิด...กับจุดหมายด้านหน้า เสียงน้ำไหลหลาก มากมายด้านข้าง ตามเส้นทางที่เราเดินผ่านมา ทุกคนอยากเล่นน้ำกันเป็นไหนๆ กับกล้วยไม้ป่าที่น้อยลงไป ตามสภาพปากท้องของชาวบ้านแถบนี้

[Nangmyn]

เราก็เดินกันต่อไปแบบนี้ งานนี้ก็ด้อยส์เตอร์อีกแหละคะ เต็มพรึบ ยกเว้นเป้จนท.กับลูกหาบ..

[Nangmyn]

เมื่อถึงแคมป์ ใกล้น้ำตก เจ้าอยากพักตรงนี้เพราะเดินลงน้ำสะดวก แต่พี่แคนแมน กะไซม่อนอยากนอนเกาะ เราเลยแบกเป้ข้ามไปเกาะ แต่พื้นที่ไกลน้ำเกินไป แต่สถานที่ราบและมีต้นไม้ใหญ่ ยาว ไม่มีไฟแว๊บๆ พวกเราเลยคิดว่าตั้งแคมป์ อีกฟากที่เดิมจะดีกว่า... แล้วแคมป์กลางก็ถูกสร้างและกระจายไปเล่นน้ำ

[Nangmyn]

หลังจากสั่งเชฟ นามว่าโก๋ ให้ทำอาหารอะไรบ้าง แล้ว เจ้าไปไหน เจ้าเปลี่ยนกาย ว่าจะเอาคอกระเช้าสีชมพูมาสักหน่อยเซ็งเลย.. แปลงกาย กระโดดหยองๆ ไปนอนฟังเพลงริมลำน้ำ ให้สปาร่างกาย อีกฟากหนึ่ง พี่ก๊อกไปถ่ายรุปไกลโพ้นบนน้ำตกด้านบน ไซม่อนไปเก็บภาพลำธารกล้างใหญ่ของลานหินดาด แห่งนี้ ทุ่งหญ้าป่าแคระ สองข้างทางยังคงงดงามแม้ไม่มดอกไม้ประดับมากนัก เจ้าง่วงและเผลอหลับไปกลางลำธารด้านข้าง...พร้อม..เสียงเพรียกจากหัวใจ...



เจ้าหัดใช้กล้องตัวเล็กกับโหมด ถ่ายภาพใต้แสงเทียนเพื่อถ่ายภาพตาด ลานหินดาด กับร่องน้ำตกเป็นชั้นๆ เช่นนี้.. แต่ก้อได้มาแค่.น้ำกระจายไหลซ่านเซ็น คิดถึงเพื่อนๆ ขอบสายปลายฟ้า...

บางทีมีบางอย่างอยากจะขอร้องเพื่อนๆ ว่า.. บรรยากาศ ที่นี่..ที่ๆ เคยมา มีแต่สิ่งดีๆ เสมอ..

[Nangmyn]

เจ้า ตื่นจากนิทรา แล้วแช่น้ำเย็นๆ จนตะวันจะตกแล้ว เจ้ายืนมองไปยังทุ่งดอกไม้ ทุ่งหญ้า..กว้างไกล ที่เป็นทางผ่านไปยังทุ่งสมอปูนอันไกลโพ้น.. รวมระยะทางเกือบ 27 กม. ที่ต้องเดิน...แต่เรามาแค่ลานหินดาด เพื่อพักผ่อนกายา..เพราะฉะนั้น ใครจะทำอะไรก็แยกย้ายกันไปทำ ตามแต่ถนัด



และแล้วกินรีก็เล่นน้ำ... คริ คริ

[Nangmyn]

เจ้าเดินลัดหลังเล่นน้ำเป็นปลาพะยูน มานานจนเท้ามือเปื่อย เดินไปถ่ายภาพไป แสงนวลๆ อยากถ่ายภาพบรรยากาศ ความรู้สึก แต่ได้แค่น้ำไหล ผ่านตะไคร่น้ำ และธารหินแข็งแกร่ง ที่บางครั้งดูผุกร่อน ใบไม้ที่ร่วงหล่นยังคนปะปน บนเส้นทางน้ำไหลหลาก...

[Nangmyn]

เจ้ายืนมองความสุขของทุกคน.. ดีใจจัง ที่ได้พามาที่นี่... ช่วงระยะเวลา 1 วันแต่เช้า 9 โมงจนถึงเย็นแล้ว มิตรภาพรอยยิ้มมีให้กันเสมอ สุข..ค่ะ สุข..

[Nangmyn]

ค่ำคืน... แคมป์ ถูกจัดวาง หินตะปุ่มตะป่ำ หลังอาหาร เราแยกเป็น 2 วง พี่แคนแมนกับทิตย์และชัย.. พี่ก๊อก นั่งสนทนาเสวนากันอย่างมีรสชาติ

อีกกลุ่มเจ้า ไซม่อน มุก โก๋ สุ นั่งหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน..อะไร ก็เจ้า อะไรก็เจ้า โดนแกล้งตลอดเวลา... แต่ละคนแต่ละความเป็นมา เล่าเรื่องเก่า บอกเรื่องให่ม อะไรๆ ก็ทำได้ในแคปม์

[Nangmyn]

และแล้วอยู่ๆ พี่ก๊อกก็บอกว่า.. งู งูจงอางงงงงงงงงงง

ใครอยากเห็นมาดูเร็ว แต่เจ้ารู้สึกกลัวมากมาย แค่ได้ยินเจ้าก็แทบช๊อคแล้ว ม่อก ลุกขึ้นจากเปลที่นอนก่อนเพราะเพลียมากมาย ออกมาดูให้พวกเรา

ตอนเดินไป งูเลื้อยอยู่ใต้เปลของพี่ก๊อกกะสุ อะไรกัน งูตัวเท่าขาเราเลย หงิง แต่เพื่อขอภาพจึงยอมที่จะเก็บภาพงู

งูคงตกใจเน๊าะ คนอะไรฟระ ไม่กลัวตรู

พวกเรากดชัตเตอร์กันกระหน่ำ ตอนแรกเจ้ามองยังไงก็ไม่เห็น ดีไม่ไปเหยียบกลางงู